In Bocca Lupo


Het is niet de eerste keer dat Captain Critic in het kader van zijn missie aanbeland is in het Gentse Patershol, en waarschijnlijk ook niet de laatste. Deze keer mag Italiaans restaurant In Bocca Lupo zich verheugen met het bezoek van de kapitein. “In bocca al lupo” is een uitdrukking die zoveel betekent als “veel geluk”. Iemand veel geluk wensen bij een restaurantbezoek zou evengoed argwaan kunnen wekken, maar de kapitein zoekt hier ongetwijfeld veel te veel achter.


Binnen is de sfeer door de gedimde lichten best romantisch te noemen en eenmaal gezeten aan een klein tafeltje (past wel bij een Italiaans restaurant) krijgt de kapitein snel het menu voorgeschoteld. Dat menu is behoorlijk beperkt, en verwacht geen pizza, lasagne, escalope of ossobuco. Niets mis met deze klassiekers, maar evenmin is er iets mis met een Italiaans restaurant dat eens iets anders op de kaart durft te zetten. Na een aperitief met olijven volgt al snel, misschien iets te snel, het voorgerecht: ‘mozzarella in carrozza’ met een licht pikant tomatensausje, door de ober aangekondigd als een soort Italiaanse streetfood. Op zich niet meer dan een mengeling tussen verloren brood en een croque monsieur (of tosti, je weet maar nooit dat er Hollanders meelezen) met mozzarella, maar uiterst lekker in al zijn eenvoud. De mozzarella is lekker lopend en het brood is heerlijk krokant. Het tomatensausje had echter misschien iets meer mogen doorsmaken.


Het hoofdgerecht is rigatoni met walnoten, radicchio, gorgonzola en parmezan. Het geheel is enorm rijkelijk maar ook gewoon heel smakelijk. Aan de belangrijkste voorwaarde van een goed pastagerecht is hier dan ook voldaan: hou het simpel en ga voor hooguit drie à vier ingrediënten waarvan je weet dat ze bij elkaar passen. Daar is hier dus aan voldaan: walnoten en gorgonzola passen evenzeer bij elkaar als Silvio Berlusconi en minderjarige prostituees. De pasta is daarnaast ook mooi al dente. Op het randje van té al dente zelfs, maar misschien is dat net de kunst. De kapitein zit na het hoofdgerecht dan wel eivol, tegen een panna cotta met karamelsaus zal hij toch zelden neen zeggen. Behalve als die panna cotta met karamelsaus hem zou vragen mee te gaan naar een thuismatch van Club Brugge. Dan zou de kapitein uiteraard wél neen moeten zeggen. De panna cotta in kwestie is volgens de regels bereid en ontgoochelt niet. Door de karamelsaus doet het geheel ook erg denken aan een Italiaanse versie van flan caramel.


In Bocca Lupo is geen goedkoop restaurant, maar toegegeven: de gerechten zijn wel net dat tikkeltje specialer dan bij de gemiddelde Italiaan. Dat in combinatie met de goeie bediening zorgt in de ogen van Captain Critic toch voor een eerlijke prijs-kwaliteitverhouding.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor